Wiertarki udarowe (część III). Konstrukcja (4)

Energię elektryczną do wiertarek doprowadza się albo za pomocą kabla z końcówką umożliwiającą podłączenie go do standardowego gniazda elektrycznego, albo za pomocą specjalnych konektorów i mocowania akumulatora, z którego pobierany jest prąd stały.

Obecnie w maszynach profesjonalnych stosuje się zasilanie z akumulatorów litowo-jonowych. Dlatego wiertarki bezprzewodowe mają układ elektroniczny współpracujący z akumulatorem w celu optymalizacji poboru energii, monitorowania stanu akumulatora i jego ochrony antyprzeciążeniowej przed nadmiernym rozgrzaniem i tzw. głębokim rozładowaniem.

Wszystkie części wiertarki integruje ze sobą obudowa (korpus), czyniąc z niej jedną funkcjonalną całość. Jeśli wziąć pod uwagę kształt obudowy,

rozróżnia się następujące rodzaje wiertarek: pistoletową (niektórzy wymieniają także pistoletową z rękojeścią dodatkową jako odrębną kategorię), typu „D”, krzyżową oraz kątową. Korpusy mogą być: (1) jednorodne z tworzywa sztucznego oraz (2) dwuczęściowe, a więc składające się z (a) tworzywowej obudowy silnika z profilowaną rękojeścią główną oraz z (b) aluminiowej, magnezowej lub stalowej obudowy przekładni. Pierwsze z wykonań mają przeważnie wiertarki o mniejszej mocy do ok. 800 watów lub o przeznaczeniu amatorskim. Elektronarzędzia mające drugie wykonanie odznaczają się wysoką trwałością, obciążalnością i dokładnością pracy.
Korpus z odlewu aluminiowego zapewnia efektywne chłodzenie mechanizmów oraz dokładne i pewne ich osadzenie. Efektem tego jest ich stabilna praca i zdolność do przenoszenia dużych obciążeń, a także zmniejszenie wibracji szkodliwych dla operatora. Obie obudowy dwuczęściowego korpusu są zespolone mocno za pomocą śrub oraz wkrętów i tworzą jedną całość funkcjonalną, czyli wiertarkę. Jeśli chodzi o tzw. część tworzywową, istotne dla niej jest ergonomiczne ukształtowanie rękojeści głównej oraz odpowiednie rozmieszczenie włączników oraz przełącznika kierunku obrotów. Obecnie rękojeści mają specjalne pokrycia gumowe lub tworzywowe, które tłumią wibracje (tzw. Soft grip).

Ważną częścią każdej wiertarki udarowej jest uchwyt dodatkowy. Umożliwia on dokładną pracę oraz efektywną aplikację udarów. W uchwycie montuje się także ogranicznik głębokości wiercenia z podziałką, stanowi go przeważnie plastikowy lub stalowy pręt przekroju sześciokątnym. Ważne, aby uchwyt dodatkowy miał zapadki, które uniemożliwiają jego obracanie się podczas cięższego wiercenia lub wkręcania/wykręcania.